Fai un par de días recibín dende Ponte de Lima o último libro do bo amigo Franclim Castro Sousa, ex Vereador de Cultura de Ponte de Lima, -a Vila mais Antiga de Portugal-.

Frank Sousa é un daqueles homes imprescindibles que tiñan que existir en todos os pobos, aldeas e vilas, para coñecer o que somos e de onde veñen as nosas costumes e tradicións; En definitiva a historia e personalidade colectiva dos pobos.

Son tamén homes imprescindibles, para axudarnos a sentir e compartir ese orgullo identitario das nosas Vilas e das nosas xentes, do que as veces, tristemente, andamos tan escasos.

O fermoso libro, “A feira e as tascas de Ponte”, ben puidera ser “A feira e as tascas de Xinzo”, este pobo que medrou por as súas famosas feiras, coñecido xa por enófilo dende antigo, como acredita o "pleito dos taberneiros" do século XVI que estudou e transcribiu Fernando Dopico Blanco.

No que chegamos a ter e desfrutar, din os mais vellos, de mais dun cento de bares, un en cada porta...

Como no libro de Franclim cada bar coas súas historias, cos seus donos e donas, coas súas especialidades e clientela, e coas súas cousas, tan nosas, tan de todos!

Dificilmente, si non fora por Miro Martinez Cerredelo e polo Facebook, lembramos as dúcias de tascas que pecharon e desapareceron, entre outros: O Carpintas a Mucha, el Asturiano, el Estrechito, o Lolo, o Bodegón, o da Coxa, el Retiro o Platillo Volante, a Gran Taberna, a Anita, o Meco do Toño e da Concha Durán, o Túnel ou o Santana, o Usera, o Pataqueiro, o Pachanga, o Meco do Manolo, o Meco do Ramón e da Teresa, o Cuco, a Taberna do Benito, a Manueliña, o Pepinillo da rúa da Igrexa...

O Oasis, o Filter, o Antela, o Ledo, o Gran Café, o Ideal, o Bohemio, o Pompeya...

E restaurantes e fondas outras moitas como o Stop, a Concha, o Maragón, o Avenida, o Duran, a Anuncia, o a Vila, o Victor... e moitos outros.

“A feira e as tascas de Ponte” é un acaído percorrido neste intre, unha homenaxe os taberneiros e taberneiras. Ós Bares, tan nosos e imprescindibles que nestes tempos de Covid o están pasando moi mal.

Por elas!

Levantemos as cuncas e brindemos por eles, por os bares, os cafés, os restaurantes, as tascas.

Por as nosas Vilas, irmáns e “geminadas”.

E tamén por nos, por todo o que nos une e unirá, que é moito, e por que cada día medre un pouco mais a nosa amistade.

Oh Franclim, vossa mercê tem razão.

É ingratidão falar mal das tascas e do vinho.

E a provar o que digo:

Vamos, meu amigo, a mais um copinho...

Muito Obrigado, sempre.